rruda

Rozmowa z panem M.

- Jakie są pana wymagania finansowe?

- Niezbyt duże. Tak na poziomie dzisiejszego posła. To zupełnie wystaczy.

-Kilkanaście tysięcy, powiedzmy.

- Poseł nie zarabia kilkunastu tysięcy.

-Dieta, plus...

- Nawet łącznie z dietą, nie są to zbyt wygórowane pensje. Choć, oczywiście, dla człowieka, który zarabia tysiąc złotych, pensja posła jest ogromna.

- Aw jakiej branży szukałby pan zajęcia?

- Doradztwo, consulting, biznes, proszę bardzo.

(za radiem TOK fm, rozmawiał Żakowski)

I tyle pana Millera, dla którego pensyjka poselska "spokojnie wystarczy", za zwykłe doradztwo, konsulting, może coś z reklamą. Im bliżej wyborów, tych wyraźniejszy bieg za poszukiwaniem pełnego koryta. Miller jest spalony w sejmie, więc szuka gdzie indziej.

A we mnie się przewraca.

Jeśli dla kogoś kilkanaście tysięcy złotych to nie jest zbyt "wygórowana" pensja, to znaczy że 90% ludzi żyje w dzikim błędzie (obłędzie), biedactwa - tyrając za marne grosze typu 1000 na rękę, dają się dymać systemowi i politykom, tfu, pardon - to zbyt eufemistyczne określenie na te glistki, więc dają się dymać różnym równym i "równiejszym" korytoszukaczom.

A ja postanowiłam - do września nie czytam politycznych rewelacji. Pierdolę. A na wybory nie idę, bo wszyscy i tak "po jednych piniondzach".

... i tradycyjnie spać nie mogę, bo cóż dziwnego w końcu - zdarza się, nie? Jakoś tak 9 na 10 nocy przesypiam w połowie, jak gdybym miała w planie umrzeć młodo, o ile to możliwe w moim wieku ;)

No więc czytam sobie różne ciekawe rzeczy - ostatnio wróciłam  do samurajskiej epopei Lian Hearn "Po słowiczej podłodze", samuraje i ja, doprawdy można pęknąć ze śmiechu, a jednak... Romantyczne to i wojownicze, babskie (miłość po grób) i samcze (ach, te miecze okraszone pięknymi imionami !!), szybkie i wolne, japońskie i tolkienowskie, jin i jang, czyli piękna opowieść dla schizofreników.

Gorąco polecam ;)

A z rzeczy przyziemnych - w sierpniu mam ślub. I - tradycyjnie- w proszku jestem.

Niniejszym obwieszczam wszem i wobec, że obywatel Sbielberg Steven z niezrozumiałych dla mnie przyczyn wciąż nazywany złotym dzieckiem Holiłódu, mimo że szósty krzyżyk na karku, ów chłopczyk w czapeczce z daszkiem i trampeczkach, ongiś kręcący hit za hitem, teraz stał się - nie bójmy się tego - STARYM RAMOLEM BEZ POMYSŁU I JAJ. Bo co to niby było toto o lotnisku z Tomem Hanksem? Nuuuuda. A co to teraz leci o tych mechanicznych robalach, niby straszne i na podstawie książki? Kuuuuupa.

Obejrzałam Wojnę swiatów i nikomu nie polecam. szkoda pieniędzy i tyle. A zakończenie, to już woła o pomstę do nieba po prostu - jak gdyby na plan przyszedł wielki i gruby Pan Producent - dajmy na to postury naszego pana Rywina - i orzekł:

- Steve, masz jeszcze kilometr taśmy, musisz kończyć ten wspaniały film, na którym zarobimy miliony, bo związki zawodowe depczą mi po bilingach, rozumiesz, więc nie tłumacz co i jak, pokaż jeno te pantofelki, każdy się zorientuje i w mig pojmie, a jak nie pojmie, to znaczy, że jełop i bez magisterki durak jeden.

No to Steve skończył, ja zaś doliczyłam się 4 merytorycznych błędów ( patrząc ze strony fizyczno-inżynieryjno-ufoludzkiej) i mam uraz na dalsze produkcje pana SS.

I już.

Postanowiłam się odziać.

A co.

Mam w rodzinie wielką imprezę już niebawem, sukienka potrzebna i buty na obcasie i stanik z niewidzialnymi ramiączkami i.... Poszłam więc do trendy-sklepu, tam, gdzie niby taniej i lepiej i wogle wszystko.

-Dzień dobry.

-....

- Sukienkę rozmiar 36 dostanę?

-....

- Halo?

- Są apaszki - mruknął znudzony młodzian zza kontuaru, na oko 22 lata, umięśniony bez mózgu.

- Ale ja szukam sukienki. I buty do tego.

- Popatrz se.

I tu mnie trząchnęło. Bo ja na "TY" z tym mięśniakiem nie przechodziłam, bruderszafta tez jakoś sobie bynajmniej nie przypominam, w końcu byłam niby w eleganckim sklepie, a nie w żadnym House ili Croppie, gdzie taka maniera luz-hiphop-ziomal pasuje. Ciekawe, kto szkolił przystojniaczka i w ogóle na jakiej zasadzie ten typek tak olewajsko mnie podchodzi. 

Szkoda gadki.

Wreszcie się zachmurzyło.

Idę pozdychać w kąciku.

A tak na marginesie - chętnie kupię kilogram asertywności. Nieeee, nie żebym miała z tym problemy...... ja? skądże, przepraszam, dziękuję, już nic nie chcę.